Exploring the reasons for theory-practice gap in emergency nursing education: a qualitative research | App Stretch

Discussion

dit was een studie naar de onderliggende redenen voor de theorie-praktijk gap in emergency nursing education. Tijdens de interviews probeerden de deelnemers te zoeken naar de redenen van de fouten van de andere mensen, maar ze waren het er allemaal over eens dat er veel factoren bij betrokken zijn; student, instructeur, klinische leeromgeving en kwesties die kunnen worden doorlezen in de faculteit en klinische omgeving.

de resultaten toonden aan dat de houding van de studenten ten opzichte van het beroep, het leren en de zorg van invloed was op de kloof. De invloedrijke factoren hier waren het professionele bewustzijn en de belangen, de boeiende aard van theoretisch leren, het bestaan van een leersfeer in de klinische omgeving, het hebben van een positieve vooruitzichten voor de professionele toekomst, persoonlijke zorg voor het leren, en het hebben van de motivatie om van dienst te zijn. De faciliterende factoren van klinisch onderwijs aan de kant van de studenten, volgens Bagheri en Bazghaleh, waren motivatie, persoonlijke vaardigheden, en vertrouwen, terwijl de belemmerende factoren waren gebrek aan motivatie, angst, en angst voor het kwetsen van de patiënten. In een studie van Henderson et al. hoewel het gevoel van acceptatie en gehechtheid van de leerlingen aan de leeromgeving belangrijk was, waren ze gewoon bij het werk betrokken en konden ze de activiteiten niet gemakkelijk bespreken. De ervaring van deze omstandigheden zou leiden tot een gevoel van dissociatie van het beroep, angst, en angst.

vanwege het gezaghebbende aantal instructeurs voor studenten wordt van hen verwacht dat zij de behoeften van studenten realiseren, de klinische onderwijsmethodologie implementeren, een goede interactie hebben met anderen, en zich bewust zijn van de regels en de correcte uitvoering van de procedures. De meeste instructeurs van de spoedeisende hulp waren in dit onderzoek jong en onervaren en verwachtten de klinische onderwijsmethodologie van de meer ervaren instructeurs. De faciliterende factoren voor instructeurs, in andere studies, waren de uitvoering van de theorie in klinieken, voldoende communicatieve vaardigheden, en management ervaringen, terwijl de slopende factoren waren professionele incompetentie, de onduidelijkheid van evaluatiecriteria, gebrek aan samenwerking van de gezondheidszorg, en ineffectieve communicatie. Kube beweerde ook de invloed van educatief gedrag op het leren van studenten. Instructeurs meer gebruik van klinische educatieve gedrag, Kube geloofde, zou leiden tot meer positieve klinische ervaringen bij de studenten. Wang et al. geloofde ook dat een van de belangrijkste determinanten van een effectief klinisch onderwijs de prestaties van de instructeurs is. Ze vormen de brug tussen theorie en praktijk en zorgen voor effectieve communicatie. Naast de interne kenmerken van instructeurs, zijn de externe en organisatorische factoren zoals kenmerken van de leeromgeving, de kenmerken van studenten en de efficiëntie van het onderwijsmanagement in het Instituut van invloed op hun competentie.

bovendien moet worden overwogen dat de klinische setting zeer belangrijk is. De spoedeisende hulp met zijn tekort aan educatieve apparatuur en zorg, complexiteit, en prioriteit van de Dienst over het onderwijs was een andere reden voor de kloof. Daarnaast hebben andere onderzoekers de faciliterende factoren samengevat in termen van omgeving als voldoende apparatuur, samenwerking van klinische chiefs en Faciliteiten voor rust. De slopende factoren waren het tekort aan onderwijsapparatuur van de afdeling en overschot aan studenten voor afdelingen. De studenten moeten echter de realiteit van de spoedeisende hulp met al zijn positieve en negatieve functies accepteren en proberen ervaring op te doen in deze omgeving.

de resultaten toonden aan dat studenten minder bereid zouden zijn om hun theoretische kennis te gebruiken wanneer hun klinische instructeurs en verpleegkundigen weinig bewust zijn van de redenen van de behandelingen of minder ervaring hebben om de apparatuur te gebruiken, geen klinische kennis en oordeel hebben, minder aandacht besteden aan het belang van spoedzorg op het juiste moment, een kleine rol spelen in de besluitvorming over de patiënten, of gewoon de orders van de artsen opvolgen. Bahreini et al. de klinische competentie van verpleegkundigen en de frequentie van het gebruik van de vaardigheden in verschillende afdelingen en ziekenhuizen als “goed” bestempelde, maar de “zorgwekkende” kwesties zijn dat 24% van de vaardigheden, met name op het gebied van “onderwijs en begeleiding” en “kwaliteitsborging”, niet wordt gebruikt.

in feite werken instructeurs en verpleegkundigen, die rolmodellen voor studenten zijn, zowel als bemoedigende als ontmoedigende krachten. De neiging van studenten om de routines te volgen of “op te lossen in het systeem” was een van de redenen voor de kloof. Instructeurs en verpleegkundigen veroordelen en bevelen gedrag, slechte communicatie tussen instructeurs, verpleegkundigen besteden weinig aandacht aan klinische instructeurs, en mishandeling van studenten of jonge verpleegkundigen door ervaren degenen waren ook andere factoren. Rowe Neal geloofde dat een duidelijke communicatie en effectieve interactie met studenten zou helpen bij het creëren van een positieve leeromgeving. Verpleegkundigen hebben ook de steun nodig van de instructeurs, medewerkers en ziekenhuisdirecteuren om hun educatieve rol te kunnen spelen. Dit betekent dat organisatiecultuur, mentale en sociologische elementen, en factoren die verband houden met onderwijs en leren naast de fysieke omgeving zijn de invloedrijke factoren op de leerervaring van de leerlingen. De deelnemers vonden dat ze op een plek waren waar het leren van theorieën voor studenten, het onderzoeken en publiceren van een paper voor instructeurs, en het vastleggen en documenteren van de zorg voor verpleegkundigen belangrijker waren dan het bieden van een gekwalificeerde zorg. Het lijkt erop dat de onduidelijkheid van evaluatieprocessen voor instructeurs, verpleegkundigen en studenten van invloed is op deze prioriteiten. In een studie over de klinische onderwijsomgeving van de studenten, Yousefy et al. realiseerde zich dat de onduidelijkheid van de rol in de verpleging, routine-gebaseerde verpleging, en niet-kritische en afhankelijke denken sfeer waren de belangrijkste onderdelen van de verpleging. Tot slot is de aanwezigheid van studenten in de klinische setting een kans om de verpleegkundigen te observeren, te luisteren, te voelen en te handelen, zodat ze een onafhankelijke verpleegkundige kunnen worden.Op basis van de resultaten van de studie waren drie processen, die de afdeling spoedeisende hulp beheersen: onderwijs, zorg, toezicht en evaluatie, ongetwijfeld van invloed op de theorie-praktijk kloof. Studenten gaven er de voorkeur aan om te leren over het verloop van de behandeling van toelating tot ontslag, de redenen voor de verpleegzorg, en de Interprofessionele samenwerking, en (om) ze allemaal te ervaren op de spoedeisende hulp. Bovendien zou het tekort aan ervaren klinische instructeurs, het volledige programma van instructeurs en het hoge aantal studenten in een opleiding, het houden van een theorie klas op een ongepast moment met lesmethode, en minder samenwerking van verpleegkundigen in het onderwijs van studenten veroorzaken. Volgens de resultaten van het voorgaande onderzoek aan de Isfahan universiteit was het rendement van het verpleegkundig onderwijs in de School Of Nursing and Midwifery van de Isfahan Universiteit gemiddeld en was het verwerven van de onderwijsdoelen voor de studenten niet bevredigend. Het onderzoek naar de perceptie van Nepalese verpleegkundigen met betrekking tot de klinische leeromgeving en het toezicht toonde aan dat de pedagogische sfeer de meest invloedrijke factor was die tevredenheid verklaart. De onderzoekers beweerden over spontane supervisie, de rol van de verpleegkundige instructeur en de leiderschapsstijl van de afdelingsmanager.Glynn en Silva toonden aan dat de verwachtingen van pas afgestudeerden ten aanzien van het stageprogramma van de spoedeisende hulp waren dat zij in staat waren patiënten en interventies prioriteit te geven, bekwamer werden, hulp bij roltransitie en behoefte aan meer vertrouwen. Faciliterende factoren in een educatief programma, volgens Bagheri en Bazghaleh, waren op noodzaak gebaseerde programma en timing van de presentatie van de cursussen, terwijl de slopende factoren waren gelijkenis en herhaling van trainingen, hun doelloosheid, en hun onenigheid met de verwachtingen van de afdeling. Hoewel in Hickey ‘ s studie de klinische ervaringen van afgestudeerden positief waren, was er een betekenisvol verschil tussen wat zij belangrijk vonden voor de klinische voorbereiding en de realiteit. De klinische educatieve activiteiten en klinische educatieve ervaringen waren cruciale factoren voor de voorbereidingen van studenten.

op basis van deze studie zouden een tekort aan richtlijnen, minder nadruk op standaard verpleegkundige zorg en routinegebaseerde prestaties verpleegkundigen ontmoedigen om hun theoretische kennis in de spoedeisende hulp te implementeren. In een overzichtsartikel was “routine-georiënteerde stijl van het leveren van verpleegkundige zorg” ook een belangrijke uitdaging voor Iraanse verpleegkundigen, die moet worden vervangen door beslissingen op basis van hun professionele kennis en vaardigheden. Drie thema ‘ s kwamen ook naar voren uit de studie van Yousefy et al. met inbegrip van ambiguïteit in de verpleging rol, routine – gebaseerde verpleging, en niet-kritische en afhankelijk denken klimaat als belangrijke component van de verpleging. Al Awaisi et al. toonde aan dat pas afgestudeerde verpleegkundigen de schok van de werkelijkheid ondervonden, die vooral te wijten was aan de theorie-praktijk kloof. Nieuwe verpleegkundigen ervoeren veel competitieve prioriteiten op de werkplek, waardoor ze plichtsgetrouw en nalatig werden ten opzichte van patiëntenzorg.

andere redenen voor minder toepassing van theorie op de spoedeisende hulp door studenten waren minder gebruik van toezicht checklists voor verpleging, deficiëntie in studenten en verpleegkundigen evaluatiemethoden, en minder gebruik van verpleegkundigen en educatieve collega’ s standpunten bij studenten evaluatie. Klimkewicz toonde aan dat objectiviteit en onpartijdigheid in de evaluatie, het tonen van echte interesse in de zorg van patiënten en het geven van constructieve opmerkingen in de evaluatie van studenten zonder hen de schuld te geven, het belangrijkste educatieve gedrag van instructeurs waren vanuit het perspectief van studenten. Aan de andere kant gaven instructeurs de voorkeur aan onpartijdigheid, objectiviteit, vertrouwelijkheid en interesse in patiëntenzorg. In een andere studie, voor de meeste van de studenten, de controversiële factoren in de klinische omgeving waren de angst voor het gebruik van verkeerde methoden, worden begeleid door instructeurs, en worden geëvalueerd door de instructeur. De criteria voor de evaluatie van de klinische bekwaamheid, echter, in sommige Perzische onderzoekers’ mening omvatten evaluatie van context/voorwaarden, inhoud, evaluatie van het proces, indelingsmethode, en evaluatie van de uitkomst.