Show & Tell: Seven Sutherland Sisters’ Hair Grower

de Seven Sutherland sisters werden geboren op een kleine kalkoenboerderij in Niagara County, New York in het midden van de 19e eeuw. Volgens de overlevering droegen de meisjes, blootsvoets en arm, de vieze stank van de haarolie die hun moeder Maria elke avond op hun hoofd slibde. Hoewel andere kinderen de Sutherland sisters misschien hebben gemeden, om de onaangename geur van de zelfgemaakte haarolie te vermijden, zou Mary Sutherland ‘ s aandringen op het ritueel een geniale zet blijken te zijn.Hoewel Mary zelf niet zou leven om het te zien, zouden haar dochters uiteindelijk een van de rijkste vrouwen in Amerika worden. Beroemd om hun lange, dikke sloten, tegen het einde van de 19e eeuw waren de zeven Sutherland Sisters—Sarah, Victoria, Isabella, Grace, Naomi, Dora en Mary—bekende namen. Tussen hen, de Zeven Zusters hadden ongeveer 37 voet van lokken. Dat haar, tentoongesteld in heel Amerika, werd het selling point voor de Seven Sutherland Sisters’ Hair Grower, een best-selling tonic die Amerikaanse vrouwen benijdenswaardige lokken beloofde net als de zusters’.

nadat hun moeder in 1867 overleed, begon hun vader, Fletcher Sutherland, met zijn dochters en een zoon door het land te reizen. De familie, rijk zonder talent of geld, speelde aanvankelijk instrumenten en zong op kermissen en kerken in New York. Op een bepaald punt langs de weg, de single Sutherland zoon werd verwijderd uit de act en Fletcher begon de facturering van zijn dochters als “the Seven Wonders.In 1880 maakten de Sutherland Sisters hun debuut op Broadway. Hoewel de zusters zongen, stroomden het publiek naar de shows voor de aanblik van hun lange, golvende haar; ze kwamen vooral om Victoria te zien, wiens zeven meter haar achter haar aanhield. De zusters beëindigden elk van hun muzikale optredens door hun lokken los te maken en hun haar in de orkestbak te laten draperen. In een tijdperk waarin vrouwenhaar het materiaal was van romantische poëzie en Prerafaëlitisch schilderen, was het ongetwijfeld een spannend gezicht. In 1882 patenteerde Fletcher De Seven Sutherland Sisters’ Hair Grower tonic en begon met de verkoop van de olie, vermoedelijk gemodelleerd naar Mary Sutherland ‘ s formule. De tonic ging van start nadat zuster Naomi trouwde met Harry Bailey, een jonge ondernemer die verwant is aan James Bailey (half Barnum en Bailey), en de zussen meededen aan Barnum en Bailey ‘ s grootste Show op aarde. De samenwerking met Barnum en Bailey zou een financiële zegen zijn voor de zusters. Tegen 1884 had de tonic de zusters $90.000 opgeleverd; tegen 1890 hadden de Sutherland sisters $3 miljoen aan haarproducten verkocht. Aan de prijzige som van $1,50 per pot, de Seven Sutherland Sisters’ Hair Grower tonic werd een nietje op de ijdelheid tafels van Midden-en upper-middenklasse Amerikaanse vrouwen.

deze bijna volledige flacon van de Sutherland Hair Grower bevindt zich momenteel in de collectie van het National Museum of American History in Washington, DC. De minimalistische groene label nog steeds bevestigd aan de fles beschrijft het product als een “elegante haar dressing” en belooft “maken haar zacht en glanzend.”De fles van het Smithsonian is een bescheiden artefact van een vluchtig moment in de geschiedenis toen, tijdens de late 19e eeuw, haar groeiende stimulerende middelen in zwang waren.Hoewel de tonic de zusters rijk maakte-rijk genoeg om een weelderig herenhuis te bouwen in hun geboorteland Niagara County—konden zowel hun roem als hun fortuin de vroege 20e-eeuwse trend van kapsels niet overleven. Toen de flapper bob het kapsel du jour werd, betekende het lange haar van de Sutherland sisters een verouderd ideaal van vrouwelijkheid.In 1907 zag het fortuin van de Sutherland sisters een sterke daling en in 1936 sloten de twee overgebleven zussen hun zaak voorgoed. Typisch voor rags-to-rich-verhalen zoals die van hen, brandden de vrouwen door hun fortuin (ook hun herenhuis brandde letterlijk tot de grond in 1938). De laatste van de Sutherland sisters, Grace, stierf berooid en bijna vergeten in 1946.