Stephen Hales: the contributions of an Enlightenment physiologist to the study of the kidney in health and disease

Stephen Hales (1677-1761) był angielskim duchownym, który wniósł znaczący wkład w szeroki zakres tematów naukowych, takich jak Botanika, Chemia, Pneumatyka i fizjologia. Na początku swojej kariery rozwinął żywe zainteresowanie medycyną dzięki współpracy ze swoim młodszym przyjacielem lekarzem z Cambridge, Williamem Stukeleyem (1687-1765), z którym dokonał sekcji zwierząt i uczestniczył w eksperymentach w laboratorium Isaaca Newtona. Jego sława jako naukowca rosła i pod koniec życia osiągnął międzynarodową sławę jako główny naukowiec Oświecenia. Najbardziej znany jest ze swoich esejów statycznych z 1733 roku, w drugiej części których opisuje swoje badania z fizjologii zwierząt. Najbardziej znane z nich są jego oceny siły krwi, którą mierzył u koni i psów. Mniej znane i często nierozpoznane są jego badania na temat nerek w zdrowiu i chorobie, które są przedmiotem tego przeglądu. Między innymi Hales opisał skutki wstrząsu krwotocznego, który obserwował, gdy krwawił swoim zwierzętom podczas pomiaru ciśnienia krwi; następnie badał wpływ zwiększania ciśnienia perfuzji solnej na wydzielanie moczu przez nerki; i zagłębiał się w biochemię w badaniu składu i roztworów do rozpuszczania kamieni pęcherza moczowego. Jego stwierdzenie z 1733 r. we wstępie do badań hemodynamicznych, że zdrowy stan zwierzęcia polega głównie na utrzymaniu odpowiedniej równowagi między ciałami stałymi i płynami, dosłownie przewiduje intrieur środowiska, który ostatecznie zostanie sformułowany w 1854 r. przez Claude ’ a Bernarda (1813-1878).